- طول بدن آرتمیای بالغ در گونه دو جنسی ۱۰ میلیمتر و در بعضی از جمعیت های بکرزا به ۲۰ میلیمتر نیز می رسد .

- دو چشم مرکب پایه دار، بدنی کشیده، لوله گوارشی کشیده، آنتن های حسی، یازده جفت پای سینه ای، یک جفت چنگک عضلانی (کلاسپر)

فاکتورهای موثر بر رشد آرتمیا

۱- درجه حرات: درجه حرارت قابل تحمل برای آرتمیا از ۴تا۳۵ در جه سانتی گراد می باشد ولی حرارت اپتیمم برای آرتمیا۳۰-۲۰ درجه سانتی گراد است .

۲- شوری: آرتمیا در شوری ۳۴۰ ppt نیز می تواند برای مدت کوتاهی زنده بماند ولی حد بالای تحمل شوری برای آرتمیا ۲۵۰ ppt عنوان شده البته شوری مناسب برای پرورش آرتمیا در استخرهای خاکی ۱۲۰-۸۰ گرم در لیتر است که شوری کمتر جهت تولید بیوماس و شوری بالاتر برای تولید سیست است.

۳- اکسیژن: اکسیژن مناسب برای پرورش آرتمیا بین ۴ تا ۵ بخش در میلیون است.

۴- : PH آرتمیا در طبیعت بیشتر درآبهای قلیایی یافت می شود ولی PH بالای ۹ و کمتر از ۷ برای آرتمیا و زندگی آن مشکل ساز خواهد بود. PH مناسب برای پرورش در استخرهای خاکی و شرایط آزمایشگاهی از ۶.۵ تا ۸ متغیر است.

آرتمیا در دو نوع محیط یافت می شود. دریاچه های داخلی و استخرهای ساحلی نمک، دریاچه های داخلی به سه طبقه تقسیم می شوند: در هر محیطی یک نوع یون فراوانتر است و آرتمیا در همه دریاچه ها با انواع فراوانی از یونها یافت می شود. ترکیب نمکی متشکل ازسولفات و کلراید دارد
آرتمیا نخستین بار در لیمینگتون (انگلستان) در سال ۱۷۵۵ توسط «شلوسر» Schlosser شناسایی شد و بعد از آن تاریخ از بسیاری مکان ها گزارش شد .
اولین گزارش کتبی مربوط به وجود آرتمیا در دریاچه ارومیه توسط شخصی به نام «انتر» Gunther در سال ۱۸۹۹ میلا دی یعنی بیش از یکصد سال پیش ارائه شده است و پژوهشگران آن را «آرتمیا سالینا» Artemia salina نامیدند. اما در سال ۱۳۶۸ هجری شمسی در پی بررسی های دکتر آذری تاکامی مشخص شد که آرتمیای موجود در دریاچه ارومیه گونه ای متفاوت و بومزاد Endemic دریاچه ارومیه است. گونه بومزاد گونه ای است که فقط در یک محل یافت می شود و در نقاط دیگر کره زمین دیده نمی شود. از این رو آن را «آرتمیای دریاچه ارومیه» Artemia urmiana نامیدند .